تجلی ادبیات پست مدرن در نمایشنامه های علمی با تأکید بر نمایشنامه ‏ی آرکادیا اثر تام استوپارد

نمایشنامه‏ی علمی رویکردی نو در عرصه‏ی نمایشنامه نویسی است که ریشه در آثار دراماتیک گذشته دارد. نگرش علمی به درام با توجه به رشد فناوری در قرن بیستم، متکی بر نظریه‏های علمی و دستاوردهای بشر در عرصه‏ی علم و صنعت است. بیشترین نمود علم در هنر را می توان در آثار پست مدرن جستجو کرد که در آن‏ها علم دست مایه ای است برای خلق اثر هنری. تام استوپارد، نمایشنامه نویس معاصر بریتانیایی، در میان دیگر نمایشنامه نویسان حوزه‏ی نمایش های علمی به سبب تکثر آثارش شناخته تر است. نمایشنامه‏ی آرکادیا (1993) با انتخاب نظریه‏ی آشوب به عنوان چارچوب و ساختار روایی، یکی از شاخص‌ترین نمایشنامه‏ها‏ی علمی حال حاضر دنیای درام است. چارچوب نظری پژوهش حاضر نظریه‏های اندیشمندانی همچون «فرانسوا لیوتار» و «ژان بودریار» درباره‏ی پست‏مدرنیسم، جایگاه هنر در آن و تبیین ویژگی‏ها و دلایل شکل‏گیری آثار پست‏مدرن است. «لیوتار» با مطرح‏کردن نظریه‏ی فراروایت دلیل شکل‏گیری پست‏مدرنیسم و گرایش هنر به این جریان را بیان می‏کند و «بودریار» به تبیین رویکرد، اثرگذاری و روابط میان هنر و علم در جهان پست‏مدرن می‏پردازد. در این مقاله تلاش شده است با توجه به آراء این دو نظریه‏پرداز در حوزه‏ی ادبیات پست‏مدرن، قرار گرفتن نمایشنامه‏های علمی از جمله نمایشنامه‏ی آرکادیا، در زمره‏ی آثار پست‏مدرن را اثبات و تفاوت‏های ساختاری میان این آثار و  دیگر آثار تبیین شود.